Ne günlere kaldık… Kimsede hatır gönül kalmamış. Herşey menfaat, çıkar ve para üzerine kurulmuş. Çıkarı kazancı olmayan herkes herşeyi görmezden geliyor. Büyük bir felaket yaşadık. Memleket hop oturup hop kalktı…
Ne günlere kaldık…
Kimsede hatır gönül kalmamış.
Herşey menfaat, çıkar ve para üzerine kurulmuş.
Çıkarı kazancı olmayan herkes herşeyi görmezden geliyor.
Büyük bir felaket yaşadık.
Memleket hop oturup hop kalktı.
Yıkılan binaların altında sadece bedenlerimiz değil, bütün umutlarımızda kaldı.
Hal böyleyken herşey Allah’tan deyip kendimizi avutup, teselli buluyoruz.
Hayat devam ediyor diyor ve kimi zaman gözyaşlarımızı içimize akıtıyoruz.
Bunun ilk değil, Allah korusun ama sonda olmayacağını çok iyi biliyoruz.
Şimdilerde yaralarını sarmaya çalışan bu şehir, 5 Temmuz festivali ile bir nebze olsun yüreğini ferahlatmak istiyor.
Geçen sene felaket sonrası zaten sıcağı sıcağına festivalin adını bile anamadık. İskenderun belediyesi bu yıl kıt kanaat bütçesi ile bir takım etkinlikler düzenliyor.
Dikkatimi çeken ise haklı olarak yetersiz bütçe ile depremin izlerini sarmaya çalışan İskenderun belediyesi, öyle ülke genelinde tanınmış sanatçı falan getiremiyor. Yerel sanatçılara yönelip haklı olarak şu durumda israfa yönelik şeylerden uzak duruyor.
Bu arada sahiden nerede bizim ulusal, meşhur (?) sanatçılarımız?
Yıllardır buralarda festivallerde sahne alan sanatçılardan biri çıkıpta depremzede bu şehir halkına teselli vermek adına gerekirse ücret bile talep etmeden sahne alamaz mıydı?
Çok mu zordu bu insanları sevindirmek!
Taş atıpta başları mı yorulacaktı?
Yazıklar olsun!
Bir ton sanatçı sayarım size yıllarca bu memlekete gelip üç-beş şarkı söyleyip cukkayı cebe indiren.
Ne vardı, bu yıl siz kendiniz İskenderun belediye başkanı Mehmet Dönmez’le irtibata geçip böyle bir incelik yapsaydınız!
Ama olmaz, eteğinizdeki taşlar dökülürdü!
Depremin ilk zamanları göstermelik ağlayıp sızlanmalar, sonrasında bana ne ki!
Demek ki ne varsa kendi memleket çocuğunda var mış.
Uğur Aslan kardeşimi kutluyorum.
Depremin ilk gününden bugüne her zaman burda oldu ve üzüntüsünü bizlere kalpten hissettirdi.
Bizimle ağladı ve acılarımıza ortak oldu.
Sesi zaten sanatçıyım diye geçinen onlarca müsveddeye taş çıkarır.
Teşekkürler, gönlü, yüreği güzel insan.
Son olarak; Bugünün yarınıda var.
Allah kimseye bizim yaşadıklarımızı yaşatmasın ama ne yalan söyleyeyim böyle bir zamanda daha farklı incelikler ve güzellikler beklerdik. İşte o zaman sanatçı olunurdu.
Yesinler sizin sanatınızı!..8